Τόν καραγκιόζη τόν αγάπησα από πολύ μικρός. Θυμάμαι η μητέρα μου όταν ήμουν ακόμα πρώτη δημοτικού τεντώσε ένα λευκό σεντόνι, έφτιαξε φιγούρες καραγκιόζη από χαρτί και μου έπαιξε παράσταση καραγκιόζη. Αυτό ήταν η σπίθα , μια σπίθα που μου δημιούργησε την αγάπη μου για τον καραγκιόζη. Τα χρόνια πέρασαν, μεγάλωσα, ο Καραγκιόζης δεν μου προκαλούσε πλέον το ενδιαφέρον, μέχρι που σε ηλικία 13 ετών είδα μια παράσταση του καραγκιοζοπαίχτη Κώστα Σπυρόπουλου ( γιο του μεγάλου καραγκιοζοπαίχτη Θανάση Σπυρόπουλου) . Οι φωνές και οι κινήσεις του με μάγεψαν. Από εκεί και πέρα κάθε σαββατοκύριακο ήμουν στο θέατρο του. Μια μέρα μου ζήτησε να πάω από πίσω από το πανί και να τον βοηθήσω, έγινα αμισθος βοηθός του. Βλέποντας την αγάπη μου για αυτό που έκανα και το ότι μπορούσα να ανταπεξέλθω πήρα το πρώτο μου μεροκάματο. Έγινα βοηθός του ίδιου αλλά και του κυρίου Θανάση Σπυρόπουλου όπου συνεργάστηκαμε. Έπειτα μου έγινε και πρόταση για περιοδεία ,κάναμε αρκετές παραστάσεις, αλλες μαζί και αλλες μόνος μου ως ανεξάρτητο συνεργείο. Πλέον προσπαθώ να πορευτώ μόνος μου, ένα εγχείρημα αρκετά δύσκολο, αλλά με πάθος και μεράκι όλα γίνονται.
Κωτσάκης Ζαφείρης
Θέατρο σκιών 