Το ενδιαφέρον μου προς τον Καραγκιόζη, μέσα σε ένα χρόνο, εξελίχθηκε σε κάτι περισσότερο από ένα μάθημα στη σχολή μου. Έγινε για μένα ένας νέος συνοδοιπόρος στη ζωή. Ίσως να υπερβάλω.
Στο προηγούμενο άρθρο μου μίλησα για το πόσο μου τράβηξε το ενδιαφέρον το Θέατρο Σκιών, ότι μου ξύπνησε μέσα μου την ανάγκη για δημιουργία και περιπέτεια. Τελικά, όχι μόνο μου ξύπνησε αυτά τα συναισθήματα αλλά τα έβαλε και σε εφαρμογή.
Κάθε μέρα μελετάω όλο και περισσότερο για τον Καραγκιόζη. Διαβάζω και παρακολουθώ με την πρώτη ευκαιρία. Έχω συνδεθεί μαζί του. Φίλοι μου με πειράζουν, λένε πως «τα έχω φτιάξει με τον Καραγκιόζη», αφού συχνά λέω αστεία του και τον φέρνω ως παράδειγμα σε διάφορες καταστάσεις, ακόμα χρησιμοποιώ ατάκες του, ξέρετε, «επίκληση στην αυθεντία»!
Το καλοκαίρι πήρα την απόφαση να κάνω την πτυχιακή εργασία μου πάνω στον Καραγκιόζη, όταν έρθει αυτή η ώρα.
Επίσης δεν θεωρώ τυχαίο το γεγονός ότι όσο έγραφα αυτό το κείμενο, τυχαία έπαιξε στο ράδιο, το τραγούδι το Σαββόπουλου «Σαν τον Καραγκιόζη».
Αντωνιέττα Κάρυου
Θέατρο σκιών 